Kwikstep in de polder
door Harm Jansen
(23-06-2023)
Verkwikkend zwart-wit-grijs. Die woorden schoten door me heen bij het zien van een witte kwikstaart. Het vogeltje trippelde met kwikkende staart als een koorddanser naar een tweede exemplaar. Op de schutting van de aanlooptunnel naar de vogelkijkhut in de Breebaartpolder.
Soms ontsteeg de vogel het denkbeeldige koord. Met luchtsprongetjes. Het andere exemplaar, het vrouwtje, met grijs achterhoofd leek niet onder de indruk van de dansante verschijning. Even leek het met een buiging een uitnodigend gebaar tot een gezamenlijke (parings?)dans te maken.
Even leken de twee vogels een.
Plotseling verplaatste de luchtacrobatiek zich naar de harde grijze betonnen dansvloer. Niet het dagelijkse biotoop van de witte kwik. Die zich daar ophoudt waar kevertjes, larven, poppen en wormpjes te vangen zijn. Op vers geploegd land. Tussen vee, dat met de voetstappen de insecten uit het gras jaagt of ze met zijn uitwerpselen juist aantrekt. Ook vaak bij het water, waar dikwijls insecten te vinden zijn.
Overeenkomstig deze biotopen heeft het vogeltje tal van bijnamen:
Ploegertje, Akkermannetje, Koewachter, Strontpikker, Bachstelze (steltloper bij de beek).
De wetenschappelijke naam Motacilla alba staat voor glansloos-witte staartwipper. Van Dale vermeldt zelfs het werkwoord kwikstaarten (kwikstaartte - gekwikstaart). Twee kwikstaarten kwikstaartten er vrolijk op los.
Met het voortdurend opwippen van de staart, het snelle trippelen en wellicht ook de luchtsprongetjes, laat de vogel een levendige, opgewekte, vitale, kwieke indruk achter. Het ranke, sierlijke voorkomen draagt er in het Italiaans toe bij, dat men spreekt van de ballerina bianca.
En zo zijn we weer met beide benen op de dansvloer. De ballerina van mijn waarneming had duidelijk geen zin in de avances van de ballerino. Was het plaaggedrag van hem. Onder het mom van Was sich liebt, das neckt sich - Die van elkaar houden, plagen elkaar?
Observeerde ik wel een liefdesdans? Het mannetje spreidde de vleugels. En kwam soms agressief over. In zijn toenaderingspogingen maakte hij af en toe geestdriftige sprongetjes. Kom haak eens in! Het vrouwtje beet van zich af. Hou afstand! Wegwezen jij! En zo ging de Kwikstep in de polder toch nog quick ten einde.
Gelukkig hebben we de film nog: